eski bayramlar

Ah bu bayramlar…
Neden duyguludur ki bilmem bu kadar
Neleri hatırlatır bana neleri
Mutlu çocukluğum gelir gözümün önüne
Ve o mutlu bayram günleri
Hani nerede o güzel bayramlar

Daha arife gecesinden
Başucuna dizilirdi elbiseler ayakkabılar
Bayram yemeği yenirdi ilk gün hep beraber
Dualar edilirdi hayırlı gelmesi için bayramın
Ve sonra eli öpülürdü önce ana babanın
Sonra konu komşunun, tüm akrabanın

Bu arada cüzdanlar bi’ hayli şişerdi
Benim bayram görevim de böylece biterdi
Ondan sonra ver elini bayram yeri
Her türlü salıncaklar, palyaço, dönme dolaplar
Sürer giderdi eğlence, para bitene kadar
Akşam olunca çökerdi bi’ tatlı yorgunluk
Sabaha kadar sürer giderdi rüyada aynı mutluluk

Yıllar geldi geçti aradan… Bugün gene bayram
El öpmeye kalksam, yok ne baba, ne ana
Onlar çoktan göçüp gitmiş
Geri kalan dağılmış, her biri düşmüş ayrı bir yana

Her şeye rağmen bugün bayram
Bayramlar ağlama değil, mutlanma günüdür
Her ne kadar sızlasa da gönlünde bir yer
Şöyle bir bak çevrene
Niceleri var senden besbeter
Şefkate muhtaç şu öksüz yavru
Varlığı unutulmuş şu yaşlı insan
Şu açlıktan nefesi kokan yırtık pırtık gariban
Hadi uzat elini sımsıcak şefkatle
Ta yürekten, ta candan
Bu bir başlangıç olsun, bak bugün bayram
Bugün ölüler bile hasretle yola bakar

Ah bu bayramlar…
Neden duyguludur bilmem bu kadar…                           Nursen Deliktaş
(“Heyamola” isimli Şiir Kitabından…)

SİZ DE DÜŞÜNCENİZİ PAYLAŞIN

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz